DOI: 10.53122/ISSN.0452-5027/2021.1.10
„Kontrola Państwowa” 2/2021
Pełna treść artykułu (plik PDF)
Jacek Mazur
Funkcjonowanie współczesnych państw coraz bardziej wiąże się z przepływem informacji – nowe technologie ułatwiają ich tworzenie i szybki obieg. Niektóre najwyższe organy kontroli (NOK) wprowadzają w związku z tym nowe metody pracy: obok dotychczasowych form (kontrole legalności, finansowe, wykonania zadań) wykonują szybkie badania aktualnych zagadnień, ważnych dla organów państwa i obywateli, aby przedstawić informacje na ich temat, gdy są jeszcze przedmiotem zainteresowania. Kontynuując opis doświadczeń NOK Wielkiej Brytanii („KP" nr 6/2020), autor przedstawia praktykę NOK Danii, Holandii, Łotwy, Słowacji i Polski oraz rozpatruje uwarunkowania tego rodzaju kontroli, zwłaszcza ryzyko ich prowadzenia. Podejmowanie badań w sposób, który w pełni odpowiada dotychczasowym zaleceniom może obecnie okazać się procesem zbyt czasochłonnym: nie da się zapewnić wykorzystania nawet najbardziej trafnych ocen i wniosków, jeśli ujęto je w sprawozdaniach publikowanych czasem nawet po więcej niż dwu latach od rozpoczęcia kontroli. Można zatem oczekiwać zmiany podejścia służącego uproszczeniu kontroli, ograniczeniu procedur i nadaniu im większej elastyczności. Międzynarodowa dyskusja w tej sprawie wydaje się coraz bardziej potrzebna.
Słowa kluczowe: najwyższe organy kontroli, pojęcie kontroli, metodyka kontroli, typy kontroli, uproszczenie kontroli